Η διαρκής ενασχόληση με την καθημερινότητα τόσο ως άτομα όσο και ως φορείς επιχειρηματικής ομάδας, κινδυνεύει να μας οδηγήσει για μια ακόμη φορά όπως και κατά το 2007 – 2008 σε μια ιδιότυπη και μάλλον επικίνδυνη αδράνεια. Είναι λογικό μετά από σχεδόν επτά έτη στην πίεση και μετά από τα όσα βιώνει η χώρα μας,
To 2015 ήταν μια χρονιά ανατροπών. Η ελληνική οικονομία πέρασε από τον προθάλαμο της αργής και βασανιστικής εξόδου από την απόλυτη εποπτεία, από τη φάση των πλεονασμάτων, της μικρής ανάπτυξης και της σταδιακής ανάκτησης αξιοπιστίας σε ένα βραχυπρόθεσμο στάδιο έξι μηνών διαπραγματευτικού πειραματισμού για την επίτευξη ενός μεγάλου αποτελέσματος. Τα τελικά αποτελέσματα είναι εμφανή, αφού
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα μέσα από μια εξαιρετικά σύνθετη και κρίσιμη διαπραγμάτευση. Μπορούμε όμως επίσης αναμφίβολα μέσα από αυτή την επίπονη διαδικασία να διακρίνουμε ορισμένα ήδη παραγόμενα αποτελέσματα αναμένοντας το τελικό αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης. Παράλληλα είναι ορατές οι βασικές γραμμές της στρατηγικής κατεύθυνσης της οικονομικής
